Ავტორიტარული პიროვნება

"ავტორიტარული პიროვნების" ცნება მნიშვნელოვან როლს ასრულებს მსოფლიო ისტორიაში, რადგან ეს ნიშნავს იმას, რომ ადამიანი ავტორიტარიზმისკენ მიდრეკილია და შეუძლია თავად იერარქიული სტრუქტურის ორგანიზება, რაც ყველაფერი მისი ბრძანებისა და მოთხოვნების შესრულებაზეა დაფუძნებული. თუმცა, გარდა ყველაფრისა და ავტორიტარული რეჟიმის შექმნის სურვილით, ამგვარი გეგმის პიროვნება, როგორც წესი, საყოველთაო ორგანიზაციულ შესაძლებლობებს წარმოადგენს, რაც საშუალებას იძლევა არა მარტო მსოფლიო მმართველების, არამედ მრავალი თანამედროვე მენეჯერის აზრიც.

ავტორიტარული პიროვნება: კონცეფცია

უპირველეს ყოვლისა, ავტორიტარული პიროვნება განსხვავდება სხვებისგან, რომ ის არის სოციალური დამოკიდებულების მკაცრი სისტემის შემსრულებელი. ეს ადამიანები, როგორც წესი, ურჩევნიათ სტერეოტიპული აზროვნება და ცდილობენ, სხვა ადამიანებთან მჭიდრო ურთიერთობების თავიდან აცილება. ითვლება, რომ პიროვნება ვითარდება ამ ვენებში ბავშვობიდან, რაც უკიდურესად მკაცრი განათლებაა, რომელიც რეგულარულად ახდენს ბავშვის დანაშაულებებსა და მის წინააღმდეგ განხორციელებულ აგრესიას ნებისმიერი სხვა სუბიექტის, ხალხის ან ფენომენის მიმართ.

ავტორიტარული ტიპის პიროვნება დღეს

ბევრს სწამს, რომ ავტორიტარული პიროვნება არის ადამიანი, რომელიც თავდაპირველად ვიწროდ ფიქრობს ზნეობრივი პრინციპებისა და მორალური ღირებულებების გარეშე, რომელსაც შეუძლია თავისი იდეების გაძლიერება მხოლოდ ძალადობისა და დომინირების გზით. ეს დაადასტურა ავტორიტეტული პიროვნების მრავალ კვლევაში სოციალურ ფსიქოლოგიაში.

თუმცა, ავტორიტარული პიროვნების თანამედროვე კონცეფცია შეიცვალა ამ საკითხის თვალსაზრისით. ახლა, სიტუაციის უფრო ფართო ხედვა ხდება გადაუდებელი: ასეთი ადამიანი ეძებს ავტოკრატიას, მაგრამ მას შეუძლია სრულიად განსხვავებული გზებით წავიდეს, როგორც ღირსეული და არც ღირსეული.

ავტორიტარული პიროვნების თეორია ამბობს, რომ არასწორია ასეთი ადამიანი "კარგი ცუდი" თვალსაზრისიდან გამომდინარე, რადგან თავისთავად ამ ფენომენს ძნელია ასეთი ჩარჩოში გადატანა. გარდა ამისა, ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრების განმავლობაში, ბევრი ბიზნეს ლიდერი მხოლოდ ასეთი პიროვნებაა - და სწორედ ეს საშუალებას აძლევს მათ ეფექტიანად თავიანთი ბიზნესი.

აქ საჭიროა იმის გაგება, რომ ადამიანი, რომელიც თანაბრად მაღალ მოთხოვნებს ანიჭებს საკუთარ თავს და სხვებისთვის, არის დადებითი მაგალითი და საშუალებას აძლევს დისციპლინის ქვეშევრდომებს. მაგრამ თუ ადამიანი სხვებს სთხოვს, მაგრამ ეს არ შეესაბამება მას, არსებობს პრობლემები, რადგან ასეთი ადამიანი ზიანს აყენებს თავის ნდობას.