Ფენომენია ფილოსოფიაში

"თავში რამე თვითონ!" - ეს არის ჰუსერლის ეს ფრაზა, ფენომენოლოგიის დამფუძნებელი, რომ ეს ტენდენცია იწყება მე -20 საუკუნის ფილოსოფიაში. ამ სწავლების მთავარი ამოცანაა, გადაიტანოს პირველადი გამოცდილება, რომლითაც ცნობიერება უნდა იქნეს გაგებული, როგორც "ტრანსცენდენტული თვით" (თითოეული პიროვნების შინაგანი).

პიროვნების განვითარების ფენომენოლოგია

ბავშვობიდან, თვითმმართველობის ცნობიერება წარმოიშვა და ჩამოყალიბდა ადამიანი. ამავდროულად, პირველი შთაბეჭდილებები იქმნება. პიროვნების განვითარების ფენომენოლოგები მიიჩნევენ, რომ თითოეული ადამიანის სოციალური ხარისხი, მისი აღზრდისა და საზოგადოებასთან ურთიერთობის გამო.

პიროვნული განვითარების ადრეულ ეტაპზე ადამიანი გავლენას ახდენს მისი ოჯახის მიერ და მისი მშობლების ქცევას აყალიბებს ბავშვის დამოკიდებულება მსოფლიოს გარშემო.

სოციალიზაციის პროცესი აქტიურად მიმდინარეობს ბავშვობაში და მოზარდობაში. ასე რომ, ზრდასრული ადამიანის საზოგადოებაში გამოვლინება, პირველ რიგში, მისი გარეგნული ცვლილებების გათვალისწინებით, იგი ორიენტირებულია სპეციფიკური უნარ-ჩვევებისა და ბავშვებში - ღირებულებების შეცვლით და მიზნად ისახავს საკუთარი ქცევის მოტივაციას.

ემოციების ფენომენოლოგია

სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მას ემოციური გამოცდილების შესწავლის მეთოდს უწოდებენ. ემოციები ცვალებადია მთელი კაცობრიობის მთელი პერიოდის განმავლობაში, გავლენას ახდენს გარკვეული მოვლენები, გარემოებები, დამოკიდებულია უამრავი მიზეზით. თითოეულ ადამიანს შორის ემოციური გამოცდილება იძლევა მას შინაგან "მე" განცდას.

განასხვავოს ემოციების ფენომენოლოგიის შესწავლის ისეთი მეთოდები, როგორებიცაა: ვუდვორთი, ბოიკო, შლოსბერგგი, ვუნდტი, ასევე აპარატი, რომელიც ატარებს ფიზიოლოგიურ რეაქციებს, რომლებიც გამოწვეულია ემოციებით.

სიყვარულის ფენომენოლოგია

სიყვარულის ასეთი სახეობებია: ფიია, ეროსი, აგაპე და სტორგი. ეს არის აგაპეა ეს არის სამსხვერპლო სიყვარულისა, ამ განწყობის ყველაზე მაღალი ჭეშმარიტი გამოვლინება. ჭეშმარიტი სიყვარული ორი სახეა: ერთი გამოხატავს სენსების სრულყოფილებას, მიუთითებს შთაგონების წყაროდ და სიცოცხლისუნარიანობას, ხოლო მეორე სახის ბუნებრივად, აზროვნებასა და უნარიანობას.

ცნობიერების ფენომენოლოგია

ფენომენოლოგიისთვის, ცნობიერების ძირითადი მახასიათებლებია:

  1. ცნობიერება არის გამოცდილების გაუთავებელი ნაკადი.
  2. ცნობიერების უწყვეტი ნაკადი შედგება ნაწილებისგან, რომლებიც განუყოფელნი არიან ბუნებაში.
  3. იგი ხასიათდება აქცენტი ობიექტები.
  4. ამ გამოცდილების ძირითადი სტრუქტურებია ნოემა და ნოესი.
  5. ცნობიერება უნდა იყოს გამოკვლეული მისი ფორმირების მრავალმხრივობაში (მაგალითად, ცნობიერების შეფასების, მორალური და ა.შ.)